Jak już napisałem u Zebe, dla mnie Mazowiecki był i pozostanie tragiczną postacią rodem z PRLu, czyli systemu, który ukształtował jego świadomość, myślenie, psychikę itp. To wszytko sprawiło, że Mazowiecki nie nadążał, czy po prostu nie stało mu wyobraźni, gdy historia tej części Europy dostała kopa i gwałtownie przyspieszyła. To co było wielkim sukcesem w czerwcu 1989 roku, już po kilku miesiącach wybladło, a po roku już było kulą u nogi polskiej transformacji. Mazowiecki zdołał jedynie się zdobyć na gest "grubej kreski", który okazał się jakże brzemienny w skutki. I głównie za ten gest przejdzie do historii, czyli za zaniechanie.
Mąż stanu z prawdziwego zdarzenia, za jakiego uważam na przykład Charlesa de Gaulle'a, już po wirtualnej klęsce komuchów w czerwcu 89 wiedziałby, że jak najszybciej trzeba zorganizować nowe, w pełni demokratyczne wybory i w tym kierunku działał. Tymczasem polskie przemiany polityczne zaczęły dreptać w miejscu, jakby czekano, aż komuniści przeflancują się na kapitalistów. Za wprost niebywały akt hańby należy uznać dopuszczenie do wyboru przez sejm kontraktowy (sic!) pachołka Moskwy, gen. Jaruzelskiego na pierwszego prezydenta III RP.
Ten cały syf jaki zżera Polskę, ta atomizacja polskiego społeczeństwa jest skutkiem zaniechań, braku odwagi i politycznej wyobraźni takich polityków jak Mazowiecki. Między innymi, bo przecież nie on jeden całe swoje myślenie o Polsce i Polakach zbudował na doświadczeniach i sztuce przetrwania w czasach PRLu, który podobno się skończył 4 czerwca 1989 roku. Tymczasem III RP aktualnie nie tylko coraz bardziej przypomina PRL, ale jest zgoła jej irytującą karykaturą.
