Wbrew usilnym staraniom Macieja Świrskiego, ponownie termin "polskie obozy" ma dużą szansę powszechnie zaistnieć w europejskiej przestrzeni medialnej. Jeśli oczywiście powiodą się starania pani kanclerz Merkel i pod eskortą niemieckiej Polizei, a może nawet Bundeswehry trafią do Polski kontyngenty muzułmańskich uchodźców z Niemiec, które zgodnie z rozporządzeniem przyjętym na najwyższym szczycie UE, pod formalną "auspisją" Donalda Tuska, trafią do naszego "kraju sukcesu", jak niezmiennie utrzymuje rząd w czasie terenowych obrad.
Co bardziej przytomni obywatele naszego kraju mają wprawdzie pewne wątpliwości, ale furda tam malkontentom. Nie pozostaje więc nam nic innego jak sobie wyobrazić co to się będzie działo gdy przyślą nam 40, a może 80 tyś. uchodźców z Bliskiego Wschodu, którzy dotarli do Niemiec, ale zgodnie z rozporządzeniem przyjętym na najwyższym szczycie UE, pod formalną "auspisją" Donalda Tuska, wylądowali w Polsce, czyli gdzie? Jako pierwsze takie właśnie rodzi się pytanie.
Ubogaceni w ostatnie doświadczenia Węgrów możemy bez trudu przewidzieć, że przydzielony nam kontyngent uchodźców trzeba będzie zamknąć w jakimś ściśle strzeżonym obozie otoczonym wysokim ogrodzeniem z drutu kolczastego, najlepiej pod napięciem, gdyż wszystko wskazuje na to, że uchodźcy będą próbowali za wszelką cenę z tego obozu się wydostać i wrócić do Niemiec. Jednym słowem musimy być na to przygotowani, my obywatele, bo w przygotowanie rządu pani Kopacz jakoś nie wierzę. Z całą pewnością będziemy świadkami dantejskich scen, które o zgrozo, nie umkną uwadze zagranicznym mediom i w ten sposób ponownie świat usłyszy o "polskich obozach", a Maciej Świrski pozostanie wobec tego faktu całkowicie bezradny.
Teoretycznie, ale tylko teoretycznie, istnieje także możliwość, że przydzieleni Polsce uchodźcy zostaną rozlokowani po całym kraju w tzw. mieszkaniach socjalnych, w które się zamienią dość liczne osiedla wybudowane przez naszych dzielnych i przedsiębiorczych deweloperów, a które to jakoś nie cieszą się popytem, czyli nie ma na nich chętnych, z wielu powodów. Z taką inicjatywą wystąpił już prezydent Gdańska Adamowicz, ale tutaj warto zauważyć, że już od dłuższego czasu miejscowi deweloperzy, z powodu braku zainteresowania kupnem budowanych przez nich mieszkań, próbują nakłonić władze miast do nabycia pustostanów na szczytny cel stworzenia parku mieszkań socjalnych. Sprytne i już nawet odpowiednie zapisy prawa w tym kierunku zostały zmienione. Także pierwsze pionierskie transakcje idące w tym kierunku zostały dopięte. Bezgotówkowo, ku obopólnej korzyści Korporacja Budowlana DORACO, będące częścią zarejestrowanego na Cyprze Hass Holding, przekazała miastu osiedle w stanie surowym, wybudowane przy gdańskim wysypisku śmieci w Szadółkach w zamian za tereny przy pocysterskim zespole z parkiem w Oliwie. Kolejne tego typu operacje są w trakcie negocjacji. Zatem nic w tym dziwnego, że nieszczęście syryjskich dzieci posłużyło gdańskim włodarzom za pretekst i podkładkę do montowanego już od miesięcy "dealu" między magistratem gdańskim i lokalnymi deweloperami, u których magistrat - jak to się mówi - siedzi w kieszeni.
"O tempora o mores" - ktoś zaklnie za Cyceronem po łacinie i słusznie, ale wszak niech pamięta, komu te czasy i zwyczaje zawdzięcza ...
PS - a na koniec fragment b. starej, ale nadal aktualnej piosenki Jacka Kleyffa - "Telewizja":
W telewizji pokazali
Wczoraj kości chudych dzieci,
Zastrzelonych gdzieś w Angoli
Pokazali świeże groby.
Świeże groby zawsze wzruszą -
Obojętnie, gdzie kopane,
Jak porosną, wyjdzie na jaw,
Kto szczuł i co było grane.
(...)
Patrzy prawy obywatel,
Mija dzień za dniem, godzina,
A z nim razem na kanapie
Relaksuje się rodzina.
Z telewizji jego matka,
Z gazet dzieci do zrobienia,
Żona jakby wzięta z radia,
A on cały z obwieszczenia.
