kurczę, aż się wzruszyłem; gdy po powrocie z roboty otworzyłem TT i zobaczyłem Krzysztofa Wyszkowskiego otrzymującego z rąk prezydenta Andrzeja Dudy odznaczenie. Wszystko jedno jakie, się nie znam, ale sam kilkunastosekundowy filmik z tego ceremoniału chwycił mnie za gardło. Ja wiem i jak sądzę wszyscy powinniśmy wiedzieć, że od lat pan Krzysio szedł "wyprostowany wśród tych co na kolanach, wśród odwróconych plecami i obalonych w proch", a jedyną jego przyjaciółką, orędowniczką i pocieszycielką była prawda.
Nie zniszczyły pana Krzysia przeciągające się w nieskończoność rozprawy sądowe, nie powaliła realna groźba egzekucji komorniczej, nie złamały obelgi i połajanki pod jego adresem. Był wierny prawdzie, szedł i w ten sposób niejako zaprzeczył wzniosłej acz ponurej wymowie słów Herberta - dzisiaj to nie "chłosta śmiechu" pana Krzysia spotkała tylko nagroda, którą jak sądzę przyjął po herbertowsku jako "złote runo nicości" tak ulotne i niewiele znaczące wobec absolutu, wobec Boga, wobec tego co najważniejsze.
Dziękujemy Panie Krzysiu, nadal bądź wierny, idź
Komentarze