We Francji 18 czerwca o suwerenności

We Francji 18 czerwca w rocznicę pamiętnego apelu de Gaulle'a do narodu w 1940 r, Comité Orwell organizuje drugie sympozjum na temat suwerenności w dobie globalizacji. Z tej okazji, publicystka Natacha Polony powraca do wielkich debatach jakie toczą się w państwach UE na tydzień przed referendum w sprawie Brexit.

Czy mówienie o suwerenności ludzi i narodów wciąż ma sens w dobie globalizacji?

Natacha Polony, dziennikarka, eseistka, prezes Comité Orwell:

Zauważamy, gdy dzisiaj mamy do czynienia z polityczną czy gospodarczą debatą, brak w nich tematu suwerenności. A pytanie o suwerenność ma zasadnicze znaczenie dla zrozumienia gwałtowności ruchów społecznych, które wstrząsają Francją i dyskusji na temat naszych wyborów ekonomicznych i europejskich.
Suwerenność jest nieodłącznie związana z demokracją. Jeśli więc organizujemy tę konferencję w dniu 18 czerwca, w rocznicę Apelu z dnia 18 czerwca 1940, to dlatego, że tym kto rozumiał suwerenność lepiej od innych, był generał de Gaulle. Pamiętamy także konstytucję z 1958 roku, w której w artykule 3 jest napisane: "Suwerenność narodowa należy do ludzi, którzy sprawują ją za pośrednictwem swoich przedstawicieli, w drodze referendum." Przypomina nam to również, że suwerenność jest niepodzielna i nieodłącznie związana z demokracją. I wreszcie, należy pamiętać, że pojęcia suwerenności narodowej i suwerenności ludzi idą w parze. Nie ma więc najmniejszego powodu tłumaczyć i przepraszać za obronę tych pojęć, z fałszywej skromności czy strachu przed oskarżeniem o nacjonalizm.

więcej tutaj:
Natacha Polony : «L'appel à la résistance du 18 juin n'a jamais été aussi actuel»

PS - Nowe prawo pracy, przeciw któremu we Francji trwają niekończące się manifestacje, zostało przygotowane wg dyrektyw Brukseli i jest odbierane jako próba zamachu na suwerenność państwa francuskiego. W Polsce mamy podobne doświadczenia z brukselskimi komisarzami, którzy ingerują w nasze wewnętrzne sprawy, głównie za namową naszych lokalnych zdrajców i szmalcowników. Co by o Francji nie mówić, takich ponurych typków tam nie uświadczysz.