dotąd niespotykane, taki wywiad, ważny, a przede wszystkim szalenie interesujący:
FIGAROVOX - Wespół z Komitetem Orwell'a opublikowała Pani esej "Witamy w najgorszym ze wszystkich światów". Wydawało się, że po roku 1991 pozbędziemy się raz na zawsze ideologicznego totalitaryzmu. Czy teraz z powrotem zanurzamy się światach George'a Orwella i Aldousa Huxleya?
Natacha Polony - Pojęcia, które wdrożyli Orwell i Huxley pozwalają rozmyślać o świecie, który pozornie jest zupełnie inny. Oczywiście, nasz świat nie ma nic wspólnego z tym z roku 1984. Chociaż wszystkie manipulacje z istotą ludzką, które umożliwia naukowy postęp, mają więcej wspólnego z wizją Aldousa Huxleya w Nowym Wspaniałym Świecie. Jednak bardziej tkwimy w świecie opisanym przez Orwella choć opisującym inną rzeczywistość. To nie znaczy, że totalitaryzm w którym żyjemy będzie tak wyrazisty i porównywalny do totalitarnej rzeczywistości sowietów, maoistów lub nazistów, oczywiście, że nie. Mamy do czynienia z tym, co nazywamy w książce miękkim totalitaryzmem - soft totalitarisme, ponieważ nie opiera się on na przymusie. Jednakże również prowadzi on do alienacji na różne sposoby. Trzeba koniecznie przypomnieć marksistowskie koncepcje alienacji i emancypacji, gdyż system, z którym teraz się zmagamy właśnie kwestionuje emancypację narodów i jednostek.
Co to jest za system, o który Pani mówi?
Wierzyliśmy, że pozbyliśmy się ideologii, ale dziś musimy się zmagać z czymś, co jest przedstawiane nam jako oczywistość, czasami jako zdobycz nauk ekonomicznych, w każdym bądź razie jako pragmatyzm, ale w rzeczywistości jest ideologią. Na przykład promującą tzw. "wolny rynek" już w latach 70, która stopniowo podważyła wszystkie zdobycze społeczne nie tylko najniżej uposażonej "klasy robotniczej", ale także klasy średniej, a we Francji nawet zdobycze społeczne tak oczywiste dla działającej jeszcze w czasach II WŚ Narodowej Rady Oporu (Conseil national de la Résistance). Ta ideologia wolnej wymiany rynkowej jest konsekwentnie realizowana od czasów Reagana i Thatcher, ale jej bujny rozkwit nastąpił w czasach, gdy do władzy doszli socjaldemokraci, w Stanów Zjednoczonych Bill Clinton, w Anglii Tony Blair itp, czyli politycy, którzy dopuścili do wolnego przepływu kapitałów, zakwestionowali oddzielenie banków depozytowych od banków inwestycyjnych, a m.in. właśnie wszystkie tego rodzaju normy i rygory pozwalały chronić obywateli przed drapieżnym kapitalizmem.
Czy kapitalizm musi być siłą rzeczy drapieżny?
Krótko mówiąc, niemal w całym 20 wieku, kapitalizm funkcjonował w miarę poprawnie gdyż miał wroga, a był nim komunizm. To wówczas klasy panujące wypracowały umowę społeczną z klasą pracujących, to znaczy dopuściły do udziału w zyskach, do mobilności społecznej, ochrony praw pracownika, w skrócie, wszystkie te modele społeczne, które przez lata wypracowano w państwach zachodnich - po to by klasę średnią przyciągnąć do demokracji liberalnej. Od chwili, gdy kapitalizm przestał mieć wroga, gdy upadł mur berliński w 1989, widzieliśmy ponownie prawdziwe oblicze kapitalizmu oderwanego od realnej gospodarki, który interesuje się wyłącznie sobą. Już nie służy on do finansowania gospodarki, ale służy tylko do wytwarzania większej ilości kapitału. System ten ostatecznie doprowadził do kryzysu w 2008 roku. W naszym Komitecie Orwellowskim, mówimy, że jest to "miękki totalitaryzm", ponieważ narzucany jest wbrew woli ludzi przy zachowaniu pozorów demokracji. W naszej ostatniej publikacji przypomnijmy też słowa Davida Rockefellera, założyciela grupy Bilderberg i przewodniczącego Komisji Trójstronnej (dwóch potężnych grup nacisku w służbie międzynarodowych korporacji), jakie opublikowano w Newsweeku w 1999 roku: "Coś musi zastąpić rządy, a wydaje mi się, że moc prywatnych inwestorów jak najbardziej kwalifikuje się, aby tego dokonać". (sic!)
i tutaj przerwę, bo wywiad długi, ale róg nadal trzymam i linki podaję:
Natacha Polony : «Le système de la globalisation néolibérale craque de toute part»
Comité Orwell
Jeśli macie jakieś spostrzeżenia and/or uwagi, to proszę się nie krępować ;-)
